ساعت ها، ثانیه ها،لحظات وحتی جمعه هایی که قراربود بیایی فرارسید…
خوش به آمدنت باید گفت…
موعود من آنقدرجان سوخته تر از من داری
و آنقدر مشتاق تر از من چشم به راه تو بوده و هستند…
که شرم میکنم خود را در شمار منتظران وآرزومندان تو بدانم !
بیش از هزار سال است که جگر دوستان و عاشقان تو غریبانه آب شده …
وبیش از هزار سال است که سینه های داغ دار با همان شراره ها و شعله ها
به خاک رفته اند اما خاموش نشده اند…
بلکه هنوز آه دل سوختگان تو شنیدنی ترین داستانهاست
و گفتن از غم عشق تو جذاب ترین سخن ها…
مهدی جان … ای جانان!
ای که همه ی هستی ، چشم به راه تو اند وعزت وعدالت در آمدنت بی قرار است …
از عنایت و لطف تو شرمنده…
و شاکرم که یک ذره از اقیانوس بی کران (انتظار)را به من چشاندی…