خدای من نه دور کعبه است؛

نه در کلیسا؛

نه در معبد؛

خدای من همین جاست…

کنار تمام دلواپسی هایم ؛ بغض هایم ؛ خنده هایم ؛

خدای من؛ نمی ترساند مرا از آتـش

امـــــــــــــــــــا

می ترساند مـرا از شکستن دلــــی…

اشک آوردن به چشمی …

نــا حـق کردن حقی …

خدای من می بیند مرا

” هر جا که باشم می فهمد مرا با هر زبانی که سخن می گویم ،

خدای من حواسش در همه احوال به من هست “

خدای من مــرا از هیچ نمی ترساند ؛

جز ” بی فـــکر سخن گفتن ” و ” رنجاندن دلـــــی “

خـــدای من…؛

“خدای تمــــــــام مهربــــــــــانی هاست"…!

                       (دکتر شریعتی)