کدخدای ده گفت: اگر با برادرت در افتادی
و می خواهی او را بکشی،
اول بنشین
و چپقت را چاق کن.

چپق اول که تمام شد، متوجه
می شوی که روی هم رفته
برای خطای انجام شده مجازات
سنگینی است و خود را راضی می کنی
که تنها با چوب و چماق به جانش بیفتی.
آن وقت چپق دوم را چاق کن و تمامش کن.

بعد به این فکر می افتی که
به جای کتک زدن بهتر است
به سختی دعوایش کنی.
حالا چپق سوم را چاق کن.
وقتی آن را تمام کردی، پیش برادرت
می روی و به جای دعوا کردن ،
او را در آغوش می گیری!
نکته:

در واقع آنکس که شما را عصبانی
می کند، شما را فتح کرده.

اگر به خود اجازه می دهید
از دست کسی خشمگین باشید
و بخش عمده ای از عاطفه و
ذهنتان را به او اختصاص دهید،
در واقع به او اجازه تصاحب
این بخشهای وجودتان را داده اید

حواسمان نیست که چه راحت باحرفی که درهوا رهامیکنیم

چگونه یک نفر را به هم میریزیم
چند نفر را به جان هم می اندازیم
چه سرخوردگی یا دلخوری هایی به جای میگذاریم
چقدر زخم میزنیم….
حواسمان نیست که ما میگوییم و رها میکنیم
و رد میشویم و میگذاریم به پای رک بودنمان
اما یکی ممکن است گیر کند…
بین کلمه های ما…
بین قضاوتهای ما…
بین برداشت های ما…
دلی که میشکنیم ارزان نیست…

جمعه‌ها باید که فارغ شد

از این شهرِ شلوغ

دور شد از قیل و قال

جمعه یعنی حال خوش

جمعه یعنی ؛ بی خیال

جمعه خوبی داشته باشید

أظن أن البشر ینقسمون إلی نوعین
أولئك الذین یهربون من الماضي
وأولئك الذین یهربون إلیه…

گمان میکنم که انسان ها
به دو گونه تقسیم می شوند ،
آنانۍ که از «گذشته» گریزانند
و آنان که به گذشته گریزان….!

معروف است كه روزی شیطان پیش حضرت موسی رفت. کلاهش را برداشت و سلام کرد.
موسی گفت: تو کیستی؟
گفت: من شیطانم.
موسی گفت: پس شیطان تویی ! خدا آواره‌ات کند.
شیطان گفت: من به خاطر مقامی که داری آمده‌ام به تو سلام کنم.
موسی گفت: بگو ببینم چه گناهی است که اگر مردم مرتکب شوند، بر آنها مسلط می‌شوی؟
گفت: وقتی از خودشان خوششان بیاید و فکر کنند اعمال خوبشان زیاد است و گناهانشان کم …