دوباره جمعه و دلواپسی ها
غبار کوچه ها و بی‌کسی ها
و چشمانی که تار عنکبوتی
نموده مُهر و مومش تابیایی
یا صاحب الزمان داستان یوسف را گفتن و شنیدن به بهانه شماست
شرمنده ایم ، می دانیم که گناهان ما همان چاه غیبت شماست …
خدایــم حواســم پرتِ دنیــاســٺ!
و تــو دائـــم بـــه یــادَم مے آوَرے،
ڪه تـنها قبله‌یِ حــواس منے
هر گناه بین انسان و خدا یک دره ایجاد میکند
دقت کن این دره فقط یک پل داره به اسم توبه !
↶ نترس روش قـــدم بذار!
هر چقدر هم دره بزرگ و عمیق باشه این پل همیشه سالم و محکمه
یک نفر خدمت آقای بهجت (ره)
عرض می کند :
”میخواهیم که گناه_نکنیم، اما نمی شود”?
ایشان در پاسخ میفرمایند :
” #روغن چراغ کم است
? روغن چراغ یعنی_چه
یعنی #معرفت ما به خدا کم است
چگونه باید معرفت به خدا پیدا کنید
باید در قدرت و عظمت خدا فکر کنیم .
چگونه فکر کنیم
خدا را همیشه حی و حاضر و ناظر ببینم..
بعد آن چه می شود
کم کم بساطِ گنـــاه جمع می شود و به خدا #معرفت پیدا خواهیم کردو آنگاه ، گشایش_هایی? رخ میدهد که فقط هر نفسِ پاکی آن را می بیند
از بخشنده ای سوال کردند:
از آنچه به نیازمند می‌بخشی،
در باطن احساس خودپسندی و خرسندی می کنی؟ گفت : هرگز. گفتند: چرا؟
گفت چون بخشش من مانند بخشش غذا از کفگیر است که در دست آشپز و طباخ است. به ظاهر غذا از کفگیر می‌ریزد اما دهنده غذا طباخ است، کفگیر چگونه احساس بخشندگی و خرسندی کند؟
